Dat een mysterie...

Dat een mysterie slechts mysterie is
en een boom zijn bladeren draagt
of een voorbijganger die voorbij gaat

heel even weet ik dat het waar is
maar als ik ga spreken is alles weg
ben ik alleen met de stille woorden
die slechts bedoelen wat onmogelijk is:

onmogelijk zelf de voorbijganger te zijn
of de boom een naam te geven
te raken met mijn ogen

---

Toen ik verdween

toen ik verdween (het was nog licht)
waren de bomen hier
toen ik verdween liep moeder op straat
ze huilde niet, dat deed ze nooit
vader dacht de grote dingen
dwaalde niet, dat deed hij nooit
toen ik verdween (het was al donker)
was de wind hier
en moeder voor het raam
ze huilde niet, dat deed ze nooit

toen vader verdween (het werd al licht)
waren de bomen hier
toen hij verdween was moeder thuis
ze klaagde niet, dat deed ze nooit
toen ik vader zag (de zon al hoog)
zijn hoofd bezweet
gleed ik door de lucht vlak over hem heen
draaide rond, hij greep mijn arm
zijn lach was hees maar luid
toen moeder die avond zweeg